1.Das schönste Bleamerl auf der Welt, das ist das Edelweiß.
Die Sennrin sagt zu ihrem Bua, geh hol mir so a Gsträuß dulljöh.
2.Der Bua der macht sich auf schee staad, der Bua kommt nie zurück.
Vom Felsen hots’n abidraht, zerschmettert das Genick.
3.Und wias’n nocha gfunden ham, da war er no ganz warm.
Die Leber an dem Felsen hing, um d’Fichten rum der Darm.
4.Und in der Hand das Edelweiß, war rot von seinem Bluat.
Die Sennrin langt ihm an den Puls ob er funktionieren tuat.
5.Die Sennrin denkt in ihrem Sinn, die Alm tuat sich rentier’n.
Scho wieder hunderttausend Mark für eine frische Nier’n.
6.Mit am Jodler und am Juchzer drauf geht sie der Hütt’n zua.
Vor ihrem Kammerfenster do wart scho der nächste Bua.